தைரியம்

தேசியக்கல்லூரி.

மாணவர்கள் சிலர் வகுப்பறைக்கும் பலர் கேன்டீனுக்கும் சென்றுகொண்டிருந்த நேரம். அதிகாலைப் பெய்த கனத்த மழையின் மிச்சங்களாய் இன்னமும் காற்று சில்லென்று இருந்தது.

ரமேஷும் பாலாவும் கேண்டீனை விட்டு வெளியில் வந்தனர். "சொன்னதெல்லாம் புரிஞ்சுதுல்ல, சொதப்பாம பேசு மச்சான்" என்றான் பாலா. "டேய், வேணாம் மச்சான். பயமா இருக்குடா". கலவரத்தோடு சொன்னான் ரமேஷ். "ஒன்னும் கவலைப்படாதே. தைரியமா போடா. நீ எதுவும் பண்ண வேணாம். ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் ரியா கிட்ட பேசு. போதும்" இது பாலா.

"இல்லடா, ரொம்ப கஷ்டம்டா. என்னால முடியும்னு எனக்கு தோணல"". என்றவாறே கைக்குட்டையால் முகம் துடைத்தான் ரமேஷ்.

ரமேஷும் பாலாவும் தொடக்கப்பள்ளி முதல் ஒன்றாக பயின்று வருபவர்கள். பள்ளியில் தோழர்களாய், +2-வில் நெருங்கிய நண்பர்களாய் இருந்தவர்கள், கல்லூரி சென்றதும் உற்ற நண்பர்களாய் ஆனார்கள். எவருக்காகவும், எதற்காகவும் ஒருவரை ஒருவர் விட்டுக் கொடுக்காதவர்கள்.

"மச்சான், இங்கே பார், நான் உன்னை அவளை கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லவில்லை. ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் பேசு, அது போதும். எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு, உன்னால முடியும். போ. உன்ன ஒன்னும் கடிச்சு தின்னப் போறதில்ல அவள்". பாலா அவனை உற்சாகப்படுத்தினான்.

"மச்சான், ஒருவேளை அவள்" என்று ரமேஷ் இழுக்க, "ஒன்னும் இல்ல, ரெண்டும் இல்ல. ஜஸ்ட் போயி பேசு." என்று பாலா சொல்ல, ஒரு வழியாக ரியாவை நோக்கி தயங்கி தயங்கி நடக்கத் தொடங்கினான். அவள் அருகில் சென்றதும் பாலாவைத் மீண்டும் ஒருமுறைத் திரும்பிப் பார்த்தான். அவன் "தைரியமா போடா" என்று காற்றில் சைகை செய்தான். பாலாவும் ரமேஷின் பயத்தை பார்த்து லேசாக கொஞ்சம் கலங்கத்தான் செய்தான்.

கேன்டீனின் எதிரே இருந்த சிமெண்ட் பெஞ்சில் ரியா அமர்ந்து இருந்தாள். தன்னுடைய கைப்பையில் எதையோ தேடி அது இருப்பது கண்டதும் திருப்தி அடைந்து முகம் மலர, ரமேஷ் அவள் முன்னே சென்று நின்றான்.

ரியா, மொத்த கல்லூரியே அவள் பின்னால் சுற்றும் அளவிற்கு பேரழகி இல்லையென்றாலும், அவள் வகுப்பில் அவள்தான் கூடுதல் மதிப்பெண் பெற்றவள், மதிப்பிட்டவர்கள் மாணவர்கள் என்று சொல்லத் தேவையில்லை. எல்லோரோடும் இனிமையாகப் பேசுவாள்.

ரமேஷ் அவள் அருகில் சென்றதும், இருவரும் பேசிக்கொண்டதும், முதலில் அவள் முகத்தில் ஏற்பட்ட கலவரம், பின்னர் இருவரும் சாதரணமாகப் பேசிக்கொண்டது அனைத்தையும் தூரத்தில் இருந்து பாலா பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். "என்ன பாலா கிளாசுக்கு போகல?" H.O.D. கேட்டுக்கொண்டே அவனைக்கடந்து போனபோது காதில் விழுந்தாலும் கவனம் இல்லை. அவனது கவனம் எல்லாம் செடியை பிடுங்கும் போது வேரைப்பிரியும் மண்ணின் பிடிவாதத்துடன் அவர்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

பரபரப்பான பதினைந்து நிமிடங்கள். அதோ சிரித்துக்கொண்டே இருவரும் எழுந்து விட்டனர். இருவரும் விடைபெற்று ரமேஷ் பாலாவை நோக்கி வந்தான். பாலாவால் இருப்பு கொள்ள முடியவில்லை. என்னடா ஓகேயா? என்று கேட்டுக் கொண்டே அவனை சந்தோஷத்தில் கட்டிப் பிடித்தான். சொல்லு மச்சான். என்ன ஆச்சு?.

நான் அவகிட்டே சொல்லிட்டேன் மச்சான். திடீர்னு சொன்னதும் முதல்ல கொஞ்சம் மிரண்டா. அப்புறம் முகம் வெக்கத்துல சிவக்க ஆரம்பிச்சது. அவளுக்குள்ளும் காதல் இருக்குடா. ஆனால் ஒரு விஷயம் கண்டிப்பா சொல்லிட்டா மச்சான்.

என்னடா சொன்னாள்?

தைரியம் இருந்தா பாலாவையே வந்து என்கிட்டே நேரடியா அவன் காதலை சொல்லச் சொல்லுன்னு வெக்கப்பட்டுகிட்டே சொன்னாடா. இப்போ தைரியமா போய் சொல்லு மச்சான் என்றான் ரமேஷ் பாலாவிடம்.